W dniach 27-30 czerwca 1968 r. nad opolskim niebem po raz kolejny rozbrzmiewała melodia i śpiew artystów z całej Polski. Do stolicy polskiej piosenki przybyli takiej sławy wykonawcy jak: Katarzyna Sobczyk, Wanda Warska, Teresa Tutinas, Danuta Rinn, Wojciech Młynarski i Jerzy Połomski. Z „gwiazd” zabrakło jedynie Ireny Santor, Anny German i Ewy Demarczyk. Występ „Czerwonych Gitar” nie był do końca pewny. Ostatecznie jednak, uwielbiany przez młodzież zespół pojawił się w opolskim amfiteatrze, poddanym na wiosnę – ku uciesze wszystkich - starannej renowacji.
Na miesiąc przed VI KFPP wyprzedane zostały wszystkie bilety na koncerty wieczorne. Zainteresowanie opolską imprezą w całym kraju było rekordowe! Bardzo udana scenografia amfiteatru z 1967 r. (z parasolkami – red.) została zmieniona na całkowicie nową.
W „Trybunie Opolskiej” (nr 173 z 24 VI 1968) na ten temat pisano następująco:
Dominuje w niej (w scenografii – red.) kolor błękitny. Wewnętrzna strona nowego dachu nad estradą imituje wygwieżdżone niebo. Wzdłuż wybiegu dla solistów poustawiano rząd prostokątnych ekranów, które mają charakter jednoznacznie symboliczny – wyobrażają asy z talii kart. Będziemy więc mieć w tym roku na festiwalowej estradzie same asy.
Niewątpliwie jeszcze przed samym rozpoczęciem festiwalu, w kolumnach opolskiej prasy pojawiały się zapytania dotyczące zbliżającej się imprezy.
Jaki będzie rozpoczynający się – szósty już – festiwal u stóp wiekowej Wieży Piastowskiej? Jakie przyniesie emocje i niespodzianki? Nikt w tej chwili nie potrafi odpowiedzieć na to pytanie. Wiadomo tylko, że program będzie bardzo bogaty i urozmaicony, piosenek w nim – chyba więcej niż kiedykolwiek (…). Na firmamencie piosenkarskim pojawiły się nowe gwiazdki, które po występie w Opolu staną się – być może – gwiazdami (…). Wszystko co w naszym piosenkarstwie godne uwagi, usłyszymy w ciągu czterech najbliższych dni w Opolu („Trybuna Opolska”, nr 176 z 27 VI 1968).
Szósta odsłona opolskiego festiwalu została otwarta przez przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Opolu Jana Radomańskiego (27 czerwca 1968 r. o godz. 20.30). Po krótkiej ceremonii otwarcia, w amfiteatrze na Ostrówku zaprezentował się Centralny Zespół Pieśni i Tańca Wojska Polskiego z 3-częściowym widowiskiem pt.: „Piękna nasza Polska cała”.
Późnym wieczorem w auli Wyższej Szkoły Pedagogicznej rozpoczął się „Maraton Kabaretowy”, który w opinii jego uczestników okazał się najlepszy w dotychczasowej historii festiwalowego „kabaretonu”. Większość wykonawców (m.in. Jarema Stępowski, Alina Janowska, Wojciech Siemion, Wojciech Młynarski, Jan Pietrzak, Kazimierz Grześkowiak) pokazała się publiczności z jak najlepszej strony. O dobry nastrój widowni dbał również jej konferansjer Jacek Fedorowicz.
Drugiego dnia najciekawiej zapowiadały się „Premiery – Opole 68”. Podczas koncertu zaprezentowano 16 piosenek w dwóch różnych wykonaniach i aranżacjach (m.in. Teresa Tutinas, Fryderyka Elkana, Joanna Rawik, Maryla Rodowicz, Krzysztof Cwynar). Po godz. 23.00 wszyscy miłośnicy jazzu mieli swoje „pięć minut”. Koncert „Polska jazzowa pieśń i piosenka” zebrała bardzo pozytywne komentarze ze strony widowni i dziennikarzy.
29 czerwca 1968 r., po godz. 16.30 zaprezentowały się zespoły i wykonawcy z repertuarem w rytmach tanecznych (koncert pt. „Śpiewamy i tańczymy”). Wieczorem zaś na deskach amfiteatru zaprezentowali się artyści z koncercie pod nazwą „Przeboje sezonu”. Wśród 35 utworów szczególnie mogły podobać się piosenki Jerzego Połomskiego, Jana Pietrzaka, Dany Lerskiej, Krzysztofa Cwynara oraz zespołów: „No to co”, „Trubadurów”, „Czerwonych Gitar”).
Przy bardzo wyrównanym poziomie (w dobrym tego słowa znaczeniu) festiwalowe jury miało nie lada kłopot z wytypowaniem zwycięzców. Wyniki ogłoszone 30 czerwca 1968 r. przedstawiały się następująco:
Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki – „Odmieniec” (wyk. Kazimierz Grześkowiak)
Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji – „Takie ładne oczy” (wyk. „Czerwone Gitary”)
Nagroda Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu – „Po ten kwiat czerwony” (wyk. „No to co”)
Wyróżnieni nagrodami specjalnymi zostali:
Nagroda Komitetu ds. Radia i Telewizji – „Spokojnie chłopie” (wyk. Jan Pietrzak) oraz „Jak cię miły zatrzymać” (wyk. Teresa Tutinas)
Nagroda Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Opolu – „Przyjedź mamo na przysięgę (wyk. „Trubadurzy”)
Nagroda Towarzystwa Przyjaciół Opola – „Jest bałajka” (wyk. Jerzy Połomski)
Akredytowani przy opolskim festiwalu dziennikarze przyznali swoją własną nagrodę piosence „To ziemia” (wyk. Stan Borys i „Alibabki”). Ogółem, podczas trwania VI KFPP wyróżniono 24 utwory, w przeważającej większości zasłużenie. Największym przegranym festiwalu okazał się Wojciech Młynarski, który po raz pierwszy z Opola nie przywiózł żadnej nagrody. Swego pogromcę znalazł w osobie Kazimierza Grześkowiaka. Kolejną niespodzianką była…pogoda. Przez 4 dni trwania festiwalu nad Opole nie zawitały żadne deszczowe chmury.